Mieczyki (Gladiolus)

Mieczyki pochodzą z terenów Afryki. Lubią stanowiska słoneczne, ale osłonięte od wiatru, gleby próchniczej, żyznej o odczynie obojętnym, zasobnej w składniki pokarmowe, dobrze przepuszczalne. Unikajmy zaś gleby zwięzłej i gliniastej gdyż sprzyja rozwojowi chorób. W okresie wegetacji pamiętajmy o zasilaniu nawozami do roślin kwitnących, usuwaniu chwastów wokół nich oraz regularnym podlewaniu, uważając aby nie połamać roślin. Nie sadźmy w miejscach na których rosły rośliny podatne na choroby gdyż mieczyki łatwo zarażają się grzybami i chorobami wirusowymi. Najczęściej atakuje je wciornastek mieczykowiec który objawia się w postaci białych plamy na liściach lub brunatnych na bulwach oraz rozkruszek korzeniowy powodując gnicie cebuli. Dziury w pąkach i liściach powodują gąsienice piętnówek. W procesie wegetacji bulwa mateczna zamiera, nad nią tworzy sie nowa bulwa a pomiędzy nimi od kilku do kilkudziesięciu bulw przybyszowych. Mieczyki nie są mrozoodporne, dlatego we wrześniu lub październiku należy je wykopać. Bulwy osuszyć i oczyścić z pędów, korzeni i starej bulwy, oddzielamy cebule przybyszowe, odrzucamy chore, wstawiamy do suchego pomieszczenia o temperaturze 5°C. Bulwy sadzimy w marcu do inspektu, uprzednio ściskając je w palcach tak aby pękła chroniąca je łuska, ułatwi to wypuszczenie korzeni. Sadzonki pozostawiamy w inspekcie do maja następnego roku, a następnie wysadźmy do gruntu. Zakwitają w 2-3 roku uprawy. Możemy też rozmnażać je przez wysiew nasion. Sadzimy do doniczek lub inspektu  z mieszanką ziemi ogrodowej i piasku wczesną wiosną. Wysiane z nasion mieczyki zwykle nie powtarzają cech rodzicielskich.