Liliowce (Hemerocallis)

Na naturalnych stanowiskach liliowce występują w Azji począwszy od Japonii przez Chiny. Stanowisko nasłonecznione do lekko półcienistego. Mogą rosnąć w prawie każdej glebie, nawet na słabych i suchych. Najlepiej jednak czują się na glebach lekkich, żyznych, średnio wiglotnych o ph około 6. Są długowieczne (na jednym stanowisku mogą rosnąć przez 20 lat), wytrzymałe, odporna na choroby i szkodniki. Zbyt niskie ph gleby powoduje brunatnienie liści a nadmiar azotu zgniliznę w postaci czarnych plam. Czasami pąki kwiatowe są atakowane przez larwy Mchówek. Unikajmy częstego przesadzania gdyż czuje się on dobrze w zwartej kępie na stałym stanowisku. Konieczne jest wiosną oczyszczanie rośliny z zeschniętych liści i paków kwiatowych zaś w okresie wegetacji nawożenie preparatami niskoazotowymi do roślin kwitnących. Kwiaty ich rozwijają się o poranku, a umierają nocą, niektóre z nich są pachnące (Strawbery Candy, Niger Boy, Chicago Queen, liliowiec cytrynowy) ich aromat jest szczególnie silny w nocy. Liliowiec możemy rozmnażania o każdej porze roku ale najlepiej od sierpnia do września. Dzielimy kilku letnie kępy o średniej wielkości na mniejsze. Drugim sposobem rozmnażania jest wysiew nasion jesienią. Często siewki nie dziedziczą cech matczynych ale zdarza się że są atrakcyjniejsze. Liliowce dormant są mrozoodporne, a półzimnozielone muszą być okrywane grubą warstwą liści.